|
|
Częstochowski Klub Motocyklowy Włókniarz Historia żużla w Częstochowie sięga roku 1948. Wtedy po raz pierwszy w II lidze wystąpiła ekipa spod Jasnej Góry. W roku 1950 zespół, już pod oficjalną nazwą CKM Włókniarz, awansował do I ligi, w której jeździł do roku 1954. Następne dwa sezony to występy Lwów w II lidze. W roku 1959 nastąpił pierwszy sukces - złoty medal DMP.Lata sześćdziesiąte to spadki i ponowne powroty drużyny do I ligi. Następna dekada to najwspanialszy okres w dziejach klubu. W roku 1971 Częstochowianie awansowali do I ligi. Kolejne złoto Włókniarz zdobył w roku 1974. W kolejnych latach przyszedł czas na dwa srebrne, a po nich dwa brązowe medale DMP. W roku 1981 nastąpił spadek zespołu do II ligi i kibice z Częstochowy musieli czekać całe dziesięć lat na awans swoich ulubieńców do grona najlepszych. W 1996 r. ekipa Włókniarza zdobyła swój trzeci złoty medal DMP. Niestety w następnym sezonie trzeba było przełknąć gorycz spadku. Kolejny awans CKM Włókniarz Częstochowa wywalczył w roku 1999. Na przełomie ponad 50 lat najznamienitszymi zawodnikami klubu byli S. Kwoczała, M. Cieślak, A. Jurczyński, S. Drabik. http://www.ckmwlokniarz.pl Osiągnięcia DRUŻYNOWE MISTRZOSTWA POLSKI: (1959, 1974, 1996,2003) (1975, 1976) (1977, 1978) INDYWIDUALNE MISTRZOSTWA POLSKI: 1959 (Stefan Kwoczała, 1991 (Sławomir Drabik), 1996 (Sławomir Drabik),2003 Rune Holta 1975 (Marek Cieślak), 1997 (Sławomir Drabik) 1960 (Bernard Kacperak) MŁODZIEŻOWE DRUŻYNOWE MISTRZOSTWA POLSKI: (1996, 2000) (2003) MŁODZIEŻOWE INDYWIDUALNE MISTRZOSTWA POLSKI: 1973 (Andrzej Jurczyński), 1986 (Sławomir Drabik)2003 Zbigniew Czewiński MŁODZIEŻOWE MISTRZOSTWA POLSKI PAR KLUBOWYCH: 1995 (Rafał Osumek, Sebastian Ułamek, Piotr Ułamek) 1996 (Rafał Osumek, Sebastian Ułamek, Artur Pietrzyk)2003 (Zbigniew Czerwiński, Adam Pietraszko, Jordan Jurczyński) MISTRZOSTWA POLSKI PAR KLUBOWYCH: 1977 (Andrzej Jurczyński, Czesław Goszczyński) 1976 (Andrzej Jurczyński, Marek Cieślak), 2000 (Sławomir Drabik, Mariusz Staszewski, Tomasz Jędrzejak), 2001 (Grzegorz Walasek, Artur Pietrzyk, Tomasz Jędrzejak), 2002 (Grzegorz Walasek, Artur Pietrzyk, Karol Malecha) http://www.wlokniarzckm.tk/- oficjalna strona CKM WŁÓKNIARZa CZĘSTOCHOWy
PAMAPOL AZS CZĘSTOCHOWA Wszelkie informacje na temat klubu znajdują się na oficjalnej stornie zespołu:
RKS RAKÓW CZĘSTOCHOWA - historia Wszelkie informacje na temat RKSu zawarte są na oficjalnej stronie zespołu:Pierwszym klubem sportowym działającym na terenie osiedla Raków była "Jedność". Została ona założona jeszcze przed I wojną światową, a opiekowała się nią dyrekcja Huty "Częstochowa", udostępniając klubowi odpowiedni lokal i wspierając go finansowo. Po odzyskaniu niepodległości rozpoczął działalność Klub Sportowy "Sparta", posiadający drużynę piłki nożnej. Klub dysponował samodzielnym lokalem, a treningi i mecze odbywały się na adaptowanym do tego celu dawnym cyklodromie. W marcu 1921 roku, w wyniku starań działaczy Organizacji Młodzieżowej Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (OM TUR), związanej z PPS, został założony Klub Sportowo-Footbalowy "Racovia", nad którym patronat objął Komitet Dzielnicowy PPS i lokalny oddział Związku Zawodowego Metalowców. Prezesem Zarządu Klubu został Jan Łoboda, a oprócz niego w kierownictwie "Racovii" znaleźli się także: Jan Baścik, Marian Federak, Józef Kaźmierczak, Antoni Kiełbasiński, Wiktor Letkowski i Wacław Sobczyk. "Racovia" była klubem typowo amatorskim, posiadającym w pierwszych latach istnienia tylko sekcję piłki nożnej, a zawodnicy występowali zwykle w zielonych koszulkach z czarnymi wyłogami oraz w czarnych spodenkach. Emblematem klubu była czarna tarcza z zieloną literą "R". Potrzeby materialne i finansowe rozwiązywano w ramach własnych dochodów i możliwości. "Racovia", podobnie jak wspomniana już "Sparta", swoje mecze rozgrywała na cyklodromie (pomiędzy biegnącą obok huty linią kolejową a ulicą Łukasińskiego). Oficjalny wniosek w sprawie rejestracji Klubu Sportowego "Racovia" został złożony w częstochowskim starostwie dopiero 24 kwietnia 1924 roku. W tym czasie prezesem był już Józef Kaźmierczak, a po jego wyjeździe do Ostrowca, pod koniec 1924 p.o. prezesa został Marian Federak. Natomiast niepowodzeniem zakończyły się podjęte również w tym roku próby zarejestrowania "Racovii" w Krakowskim Okręgowym Związku Piłki Nożnej - Podokręg Sosnowiec, co pozwoliłoby na dopuszczenie klubu do oficjalnych rozgrywek. Nowemu zarządowi "Racovii", z Janem Baścikiem jako prezesem, nie udało się też uporać z wymogami proceduralnymi, jakie stawiał wojewoda kielecki, a które były związane z rejestracją klubu. Nie widząc możliwości dokonania rejestracji, 20 lipca 1925 roku zarząd "Racovii" podjął uchwałę o rozwiązaniu klubu. Dopiero w 1927 roku, dzięki staraniom m.in. Józefa Baranowskiego, Antoniego Gładysza i Władysława Pachołka, "Racovia" została reaktywowana, ale jednocześnie zmieniono jej nazwę na Robotniczy Klub Sportowy "Raków" - Sekcja Sportowa OM TUR. Wówczas też przyjęto, że barwami klubu będą dwa kolory: czerwony i niebieski. Od razu rozpoczęto intensywne i systematyczne treningi, w których uczestniczyło około trzydziestu zawodników, a klub w roku 1928 został zarejestrowany w Kieleckim Okręgowym Związku Piłki Nożnej. Nadal posiadał on tylko jedną sekcję - piłkarską, a drużynę zgłoszono do rozgrywek mistrzowskich w najniższej klasie - C. Dopiero od roku 1936 "Raków" grał w klasie B, a dwa lata później wywalczył awans do klasy A. Dużym ułatwieniem dla rozwoju klubu było uzyskanie własnego lokalu przy ul. Limanowskiego 12 - przy świetlicy PPS, która nosiła nazwę "Echo Robotnicze". Jednym z pierwszych wyróżnień zdobytych przez RKS "Raków" był dyplom uzyskany w 1936 roku za zajęcie drugiego miejsca w rozgrywkach o puchar przechodni "Ekspresu Ilustrowanego". W tym czasie poza sekcją piłki nożnej z inicjatywy Mariana Federaka utworzono przy klubie zespół mandolinistów, grupę teatralną i wokalną, a w roku 1938 powstała drużyna piłki siatkowej mężczyzn. W okresie drugiej wojny światowej, gdy działalność klubów sportowych była zakazana, wielu działaczy i zawodników próbowało kontynuować uprawianie sportu. Wielu też uczestniczyło w działalności konspiracyjnej i w walkach na różnych frontach. Nie obyło się jednak bez bolesnych strat - m.in. w niemieckich obozach koncentracyjnych śmierć ponieśli byli prezesi "Rakowa" Marian federak i Konstanty Zawadzki. Z rąk Niemców zginęli też dwaj czołowi piłkarze - Mieczysław Andre i Stanisław Frocisz, a jeden z największych talentów w historii klubu - Józef Trauc, został postrzelony, co okupił trwałym kalectwem. RKS "Raków" wznowił swą normalną działalność w marcu 1945 roku, niespełna dwa miesiące po wyzwoleniu Częstochowy spod okupacji hitlerowskiej. Pierwszym prezesem został Władysław Pachołek, a dużą pomoc klub otrzymał ze strony administracji Huty "Częstochowa i jej dyrektora - Tomasza Szwejkowskiego. Pod koniec lat czterdziestych klub znacznie rozszerzył zakres swej działalności - powstała sekcja tenisa stołowego, a z Zakładowego Domu Kultury przejęto sekcje: bokserską, szachową i piłki siatkowej mężczyzn. W 1948 roku została nieco zmieniona nazwa klubu - na Klub Sportowy Związku Młodzieży Polskiej "Raków". Natomiast rok później, gdy została odgórnie wprowadzona nowa struktura organizacyjna polskiego sportu, "Raków" przeistoczył się w Koło Sportowe Zrzeszenia "Stal" przy Hucie "Częstochowa". W tym samym 1949 roku rakowski klub odnotował pierwsze poważniejsze sukcesy: drużyna tenisistów stołowych zdobyła trzecie miejsce na Mistrzostwach Polski Klubów Robotniczych, a w turnieju indywidualnym trzecie miejsce wywalczył członek tego zespołu Lucjan Tomza. W 1951 roku, z inicjatywy Mariana Zdunkiewicza, powołany został Społeczny Komitet Budowy Stadionu. Obiekt ten, wraz z pawilonem sportowym i zapleczem, zlokalizowany przy ul. Obraniaka (obecnie ul. Limanowskiego), został oddany sportowcom 22 lipca 1955 roku. W tym czasie spore sukcesy odnosili rakowscy siatkarze: w 1954 roku uzyskali tytuł wicemistrza Polski Zrzeszenia Sportowego "Stal", a w 1958 awansowali na jeden sezon do drugiej ligi. RKS "Raków" został reaktywowany na fali przemian społeczno-politycznych 8 czerwca 1957 roku, a jego prezesem został Jerzy Chybalski. Dokładnie rok później "Raków" otrzymał sztandar w barwach klubowych czerwono-niebieskich. Mniej więcej w tym czasie utworzono też nowe sekcje: koszykówki kobiet (1956) i mężczyzn (1958) oraz sekcję lekkoatletyczną (1960), której chlubą był późniejszy reprezentant Polski w skoku o tyczce i olimpijczyk z Tokio (1964) - Włodzimierz Sokołowski. "Oczkiem w głowie" działaczy i kibiców pozostawali jednak wciąż piłkarze, którzy w latach 1956-62 występowali w Śląskiej Lidze Okręgowej i w 1958 roku byli bliscy awansu do II ligi. Osiągnęli go 4 lata później pod wodzą trenera Władysława Siecha, a w sezonie 1962/63 tylko punktu zabrakło im do wejścia do ekstraklasy i musieli zadowolić się trzecim miejscem w II lidze (za "Szombierkami" Bytom i "Unią" Racibórz). Sytuacja powtórzyła się w sezonie 1964/65 (gdy przed Rakowem uplasowała się "Wisła" Kraków i GKS Katowice), zaś rok później "Raków" został zdegradowany do ligi międzywojewódzkiej. W roku 1967, jako reprezentanci tej klasy rozgrywkowej, piłkarze "Rakowa" odnieśli jeden ze swych największych sukcesów: wywalczyli awans do finału Pucharu Polski. Został on rozegrany 9 lipca w Kielcach, a Częstochowianie, prowadzeni przez trenera Jerzego Wrzosa, przegrali z pierwszoligową "Wisłą" Kraków 0:2 dopiero po dogrywce... Na początku lat siedemdziesiątych "Raków" nieco ograniczył zakres swej działalności, likwidując cztery sekcje: koszykówki kobiet i mężczyzn (1970), lekkoatletyczną (1972) oraz piłki ręcznej kobiet (która istniała w latach 1967-1970). W roku 1978 piłkarze "Rakowa" ponownie awansowali do II ligi i występowali w niej do roku 1984 (z przerwą w sezonie 1980/81). Zwiastunem lepszych czasów dla częstochowskiej piłki był złoty medal Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży wywalczony w 1985 roku przez zespół juniorów prowadzony przez trenera Zbigniewa Dobosza (trzon drużyny stanowili Jerzy Brzęczek i Krzysztof Kołaczyk). W roku 1990 "Raków" po raz czwarty wywalczył awans do II ligi (trener Jan Basiński) i po kolejnych czterech sezonach w roku 1994 zajął w swojej grupie II ligi pierwsze miejsce i wreszcie awansował do ekstraklasy (trener Zbigniew Dobosz). W I lidze "Raków" grał przez cztery sezony (1994-1998), zajmując kolejno miejsca: trzynaste, ósme, dziesiąte i osiemnaste. W ekstraklasie "czerwono-niebiescy" odnieśli 36 zwycięstw, odnotowali 37 remisów i ponieśli 63 porażki, zdobywając 136 punktów (bilans bramkowy: 120-186). Drużynę w tym czasie prowadzili trenerzy: Zbigniew Dobosz (do marca 1995) i Gothard Kokott (1995-1997), a w ostatnim pierwszoligowym sezonie: Hubert Kostka oraz Bogusław Hajdas, Jan Basiński, Adam Zalewski i Gothard Kokott (ponownie). W 1999 roku piłkarze "Rakowa" (trener Zbigniew Dobosz) byli bliscy powrotu do ekstraklasy, ale musieli zadowolić się niepremiowanym awansem drugim miejscem w swojej grupie. Rok później było już znacznie gorzej (dwudziesta druga lokata) i "Raków" pożegnał II ligę. Gdy na początku sezonu 2000/01 z klubu odeszła grupa najbardziej doświadczonych zawodników, "Raków" kontynuował rozgrywki w III lidze, wystawiając samych juniorów, ale z góry było wiadomo, że nie będą oni w stanie utrzymać się na tym szczeblu rozgrywek. Wydawało się nawet, że i IV liga to dla nich "za wysokie progi", gdyż na półmetku sezonu 2001/02 "Raków" zajmował przedostatnią, piętnastą pozycję w tabeli swojej grupy. W rundzie wiosennej było już znacznie lepiej - praca trenerów Zbigniewa Dobosza, Andrzeja Samodurowa i Henryka Turka przyniosła efekty i ostatecznie "Raków" zajął ósme miejsce. Oznaczało to, że regres został przełamany i stworzono podstawy do odbudowy drużyny z szansami na grę na wyższym szczeblu. Znacznie gorzej wyglądały sprawy organizacyjne i finansowe klubu, który nie potrafił się przystosować do nowych uwarunkowań ekonomicznych. Zakład Remontowo-Budowlany przy RKS "Raków", który miał zdobywać środki na działalność statutową klubu, został zlikwidowany, a jego zadłużenie dodatkowo obciążyło klub. Nie doszło też do planowanego jeszcze w 1996 roku przekształcenia w sportową spółkę akcyjną. Ostatecznie, 19 lipca 2002 roku Konferencja Robotniczego Klubu Sportowego "Raków" jednogłośnie przyjęła uchwałę o likwidacji klubu. Wcześniej jednak, mając przede wszystkim na uwadze pracę z młodzieżą i kontynuację liczących ponad 80 lat tradycji rakowskiej piłki nożnej, z inicjatywy grupy pracowników huty i wydzielonych z niej spółek powstało nowe stowarzyszenie pod nazwą Klub Sportowy "Raków", którego prezesem został Jarosław Ociepa. KS "Raków" już w sezonie 2002/03 przejął organizację i finansowanie udziału w rozgrywkach ligowych i pucharowych oraz wszelkich turniejach wszystkich drużyn piłkarskich (w różnych kategoriach wiekowych), które dotychczas występowały jako RKS Raków. |
|
